Deze website is opgedragen aan mijn opa Rudolf Post-Cleveringa.

Ik ben Herna Huisman en in 1987 glansrijk geslaagd voor het vakdiploma bloemschikken en binden te Leeuwarden. Deze genen heb ik meegekregen van mijn opa die vroeger een winkel bezat in Groningen.

Door de jaren heen heb ik veel ervaring opgedaan in verschillende bloemenwinkels en vandaar uit is mijn eigen zaak  Flowers For Feelings ontstaan.

Mijn passie ligt vooral bij het rouwbloemwerk, UW GEVOEL VERTAALD IN BLOEMEN.

Omdat ik de bloemen per opdracht van de veiling haal, gebruik ik alleen maar verse bloemen.

 

 

 

In © cick geers | mrs.friday oktober 2017 verscheen een artikel over mij dat je hieronder kunt lezen:
Of klik HIER voor het originele artikel.

Achter de deuren van de dood

(deel 11: de bloembindster)

Er hangt een zweem van mysterie en onbekendheid rondom het werken in de uitvaartbranche. Alles rondom de dood is sowieso voor veel mensen een lastig onderwerp, laat staan als je er je beroep van hebt gemaakt. Wat beweegt iemand om het laatste afscheid van een persoon als werkterrein te hebben? Wat houdt het vak in? Is het een roeping, een bewuste keuze? Wat betekent het voor je persoonlijke leven als je in de uitvaartbranche werkt? In deze serie spreekt Cick Geers met mensen die hun werk uitvoeren rondom de dood.

Bloemen zijn haar lust en haar leven. De van oorsprong Friese Herna Huisman (1966) werkt al jaren als gediplomeerd bloembindster en is sinds 2011 als kleine zelfstandige actief.
Via een bevriende relatie werd ze gevraagd om rouwbloemwerk te maken. ‘Niet het traditionele rouwstuk; ze wilden een stuk dat echt bij de persoon zou passen, een afscheidsbloemstuk dat het karakter van de overledene moest weerspiegelen’, vertelt Herna me wanneer ik haar spreek in het Groningse Hoogkerk, waar ze inmiddels woont. ‘Toen is mijn specialisatie eigenlijk echt begonnen’. Herna maakt unieke rouwstukken. Ze verwerkt hierin bezittingen van de overledene; kenmerken van zijn/haar hobby of liefhebberij of herkenbare gebruiksvoorwerpen.
‘Bij een opdracht ga ik altijd in gesprek met de familie. Wat was de overledene voor een persoon, welke hobby’s had hij of zij? Op deze manier tast ik af wat de wensen zijn en kan ik alvast in mijn gedachten een idee vormen voor het rouwstuk’. De bloem- en kleurkeuze worden met de familie besproken. Daarna neemt de Herna de te gebruiken spulletjes van de overledene mee naar haar bloembinderij. Herna legt uit: ’Een van mijn eerste stukken was een bloemstuk voor een Friese man die zijn hart verpand had aan de voetbalsport. Het logo van ‘zijn’ club heb ik het stuk verwerkt, hierbij uiteraard ook de bloemen gekozen die overeenkwamen met de clubkleuren… Het stuk zelf was hartvormig; te vergelijken met het grote hart van deze geliefde voetballiefhebber’. Herna vertelt gepassioneerd verder als ze me een boek met foto’s laat zien: ‘Voor een timmerman heb ik zijn timmergereedschap verwerkt in het bloemstuk. Maar ook sigaren, klompen, kleding, wijnglazen, Lego en zelfs een heggeschaar heb ik al als basis voor een bloemstuk gebruikt’.

De reacties zijn alleen maar positief al moesten mensen er wel even aan wennen. ‘Mijn rouwstukken wijken inderdaad af van het traditionele werk. Ze zijn echt super persoonlijk. Ik hoor vaak dat men in één oogopslag de overledene erin herkent. Ik krijg regelmatig opmerkingen als: oh, dat stuk past echt bij vader of moeder; wat zou hij dat mooi gevonden hebben, ach kijk zijn sigaren…. Ik zie mijn bloemwerk dan ook meer als herinneringsstuk en niet zozeer als een rouwarrangement’. Ze lacht als ze zich haast om erbij te vermelden: ‘Die maak ik ook, hoor’. De meeste mensen nemen het werk van Herna na de uitvaart mee naar huis. Het vindt daar een plaatsje in huis of in de tuin. ‘Dat ervaar ik als een mooi compliment; ik werk altijd met verse bloemen, dus de stukken staan ook lang!’

Voor de toekomst wil Herna zich verder specialiseren in herinneringsstukken voor baby’s en kinderen. In haar werkplaats oefent ze met het verwerken van fopspenen, autootjes, barbies en ander speelgoed. ‘Dit vraagt toch weer een andere insteek, dus voor ik hiermee actief op de markt kom, wil ik het volledig onder de knie hebben’.
Omdat Herna direct persoonlijk contact heeft met haar opdrachtgevers, merkt ze dat dit specifieke werk haar meer raakt dan het binden van een algemeen rouwstuk. ‘Soms laat ik een traantje wanneer ik aan het werk ben. Ik ben echt iets voor iemand aan het creëren. Maar ik kan het altijd weer loslaten. Zodra ik het stuk aflever bij de familie, is het voor mij klaar. Het doet me goed om te merken dat ik door mijn bloemwerk een glimlach van herinnering bij de familie kan oproepen’. Ze klapt het boek met de foto’s dicht en zegt dan vriendelijk: ‘Dàt is voor mij de bekroning op mijn werk’.